herkes kendine çok iyi baksın! gk.

Zihin kendisine bir soru sorulduğunda cevap verir. Bu ilk cevap, çoğu zaman tatmin edici ve gerçek olandır. Akabinde ve detayında verdiğimiz cevap hala bizi tatmin etmiyorsa, hala 'yok yahu' diyorsak kendimizi kandırıyor olabiliriz. Bir başka açıdan kişi kendine bir soru sorduğunda zihin o sorunun yanıtını vermek üzere işaretler gönderir. Sinir sistemi aracılığıyla bedenimizde bir noktadan cevap alabiliriz. Konuya bakış açımızın esnek mi yoksa katı mı olduğunu anlayabiliriz. Zihin aynı zamanda bu cevabın kendimiz tarafından belirlenmiş bir sonuç mu, ailemizin öğretisi mi, kendimize uyguladığımız bir kontrol kuralı mı, duygusal bir karar mı, sosyal ve kültürel öğretiler mi, kalıplaşmış yargılar ya da kulaktan dolma eksik bilgiler mi olduğunu da açıkça bilir. Yine kendimize sorduğumuz sorularla farkındalığımızı geliştirebiliriz. Kişinin, kendini potansiyel olarak fark etmesi ve içeride neler olup bittiğine de bir anlam getirmesine yardımcı olur. Zihin ilgili bölgeyle ileti

Çok sık karşılaştığım bir cevap: "Nefes alacak vaktim yok!" İnsan nefessiz nasıl yaşayabilir? Kendinizi zihinsel olarak zehirlemeyin. Elbette iş ve özel hayatınız oldukça yoğun olabilir. Kendinizden fazla düşündüğünüz ne var bir gözden geçirin. Sizden daha önemli olan şeyler siz yokken nasıl devam ediyorlar hayatlarına bir düşünün. Kendinize bakım yapmak için ayıracak vaktiniz olmayabilir. Peki, bir kaç saniyeliğine arkanıza yaslanıp nasıl nefes alıyorum diye kendinize sorup 2-3 tam nefes alıp yaptığınız işinize devam etseniz, ne kadar sürebilir? Hiç bir fikriniz olmadığı için belki de zihniniz şuan hala sizi ele geçirmiş işlerin var diyor olabilir. Bu yazıyı okurken harcadığınız zaman kadar kısa. Dik dur, nefesini kontrol et ve 3 tam nefes al. Baktığınızda 3-5 saniye arasında bir süreden bahsediyorum. Bu gün içerisinde ne kadar çok tekrar ederse kendinize o kadar fazla zaman ayırmanın iç huzurunu yaşayacaksınız. Gün ve gün yaptığınız her fazla vermeyi kendinize ne

Hey sen mavi-yeşil gözlü boncuk kız! Annesinin papatyası, Babasının sarı gacısı, Ablasının yavrukuşu! Bugün 30 yaşına girmeye günler kala 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramında sana bir kaç sözüm var. Şu meseleleri konuşmanın vakti geldi, eminim.  Neşeli olduğun günleri anımsıyor musun en az korktuğun ve güven aradığın anlar kadar? Mesela, kavuşma anlarını oyuncaklarına ya da sokakta oynadığın arkadaşlarına? Hayal kurduğun günler vardı, -mış gibi konuşturduğun oyuncak arkadaşların ve hikayelerin... neredeler şimdi?  Kendi kendine yapabildiğin nice hareketi hatırlıyor musun?  Annenin, Babanın, Ablanın, Anneannen, Babaannen ve Dedelerini, Halanı, Teyzeni, Kuzenlerini, Enişteni... nice seni seven ve kucaklayan güzel insanları! Parfüm şişesinin sprey yönünü çevirmeden gözlerine sıkmıştın bir keresinde :) Ne kadar acımıştı ama çok komikti aslında. Anaokulunda hep sınıftan kaçıp saklandığın oyun evini? Fatoş Bebeğini, hahaha, hatta gözleri düşmüştü yerine Anne

Bilgi çağındayız. Bu sadece İnternet sayesinde olmadı. Kitap sayısı, insanların kitap yazabilmek şansı önceki çağlara nazaran daha kolay ve tüketimi daha hızlı. İnternet ortamında ise aradığınız her kelime için mutlaka bir bilgi kaynağı bulunuyor. Blok sayfaları, İnternet siteleri, forumlar... bilgi artık parmak uçlarımızda. Buna rağmen bir konuya merak duyduğumuzda hakkında araştırma yapmak için öncelikle Google servislerini kullanıyoruz. Kitaplar ikinci sırada yer alıyor ve çoğu zaman tek bir kitap aradığımız cevap için yeterli kalmıyor. Çünkü aynı anda farklı açılardan bir çok bilgiye ulaşabildiğimiz, hem görsel hem de yazılı kaynakları bir kaç kelime ile bulabildiğimiz bir ağ var elimizde Bilgiye bu kadar hızlı ulaşabildiğimiz bir dünyada, araştırma yapmak çok kolay. Peki bilgiyi sorgulama için ne kadar zaman ayırıyoruz? Maalesef İnternet ortamındaki her bilgi doğru olmuyor. Bir kaç farklı bağlantıyı incelediğimizde bunu açıkça görebiliyoruz. İlkokul çağındaki çocukların bile

Kalbimiz atıyor, her vuruşta bir yayın yapıyor. Düşüncelerimiz tıpkı radar gibi frekanslar yayıyor ve alıyor. Frekans, titreşim dediğimizde durgun suya düşen damlanın ardında bıraktığı halkalar gelir gözümüzün önüne. Fakat bir konuyu atlıyoruz sanki. Etrafımızdaki her canlı ve cansız varlığın kendine has bir titreşimi var. Bazı eşyalar vardır gördüğümüzde aklımıza gelenler olur, çok beğeniriz ya da sevmeyiz. İşte bu maddenin yaydığı titreşimleri algılamamızla ilgilidir veya o eşyanın üzerinde daha önce bırakılmış bir fikrin alıcı geldiğinde kendini yansıtması da olabilir. Söz konusu canlı varlıklar olduğunda titreşimler çok daha fazla algılanır ve tepkisi zihinde yansır. Bu durumda düşüncelerimizin titreşimlerinin etkileşime gireceği madde ve canlıları bulması için yoğun olması gerekir. Bir niyetimiz varsa ve kalbimiz bu niyet için çarpıyor heyecanlanıyorsa, iyi hissediyorsak veya kötü hissediyorsak, bilin ki titreşimler aktiftir ve bir yerden gelmektedir. Kadınların altıncı h