Son zamanlarda çok sık karşılaştığım bir durumdan bahsetmek istiyorum. Kimi dostlar boşlukta hissettiğini, bir şeylerin eksik olduğunu, bir arayışın devam ettiğini dile getirdi. Kendim de bu hissi aradım, yakın zamana kadar ben de bir cevap veremiyordum. Bilgiye güvendim, takip ettim ve beni ulaştırdığı aydınlığa ulaştım. İşim bitti demek büyük gaf olur. Ben de yolumda bir yolcuyum.
Boşluk hissi tanımlaması oldukça zor bir hal. Fakat kendimde bulduğum cevap çok açık; ether yani atom parçacıklarını bir arada tutan aynı zamanda uzak eden akışın arasındaki boşluk. Bu bir element aslında, her insan makronun bir mikrosu olduğuna göre boşluk bizim varoluşumuzdan beri bizimle. Peki tanımlaması neden bu kadar zor derseniz, ruhu tanımlamak ne kadar zorsa boşluğu da tanımlamak o kadar zor diyebilirim. Ruh benim algımda insanın kişiliğidir. Kişilik tanımsız, netleşmemiş, kalıplardan arınmamışsa ruh özgür hissetmez, sıkışmış hisseder ve bir boşluk hissi, akabinde arayış hali kaçınılmaz olur.
Öncelikle 18-35 yaş aralığındaki akranlarıma ardından her yaştan ey-insanlara sesleniyorum; kendinizi iyi tanıyın. Kim olduğunuzu kimlik ve belgeli sıfatlarınızla değil, nelerden hoşlandığınızı, ne yapmayı sevdiğinizi, aynı zamanda neleri sevemediğinizi bilin. Şimdiden kulağımda daha önceden duyduğum cevapların sesleri yankılanıyor sanki; yüzyılımızın beslediği kibirli sahne kişiliği bana 'hadi oradan, ben kendimi çok iyi tanıyorum!' dedi bile. Oysa ki yüz yüze gelsek ve ben "kimsin" diye sorsam, gelecek cevapların %99'unun aşağıdaki şekilde olacağına eminim.
Merhaba, ben Gökçe Kuntay Er. Evliyim, 29 yaşındayım. İzmir doğumluyum. DEÜ İngilizce Turizm İşletmeciliği Mezunuyum. Şuan Nefes Meditasyon Eğitmenliği ve Kişisel Gelişim Koçluğu yapıyorum. Kendi metot kitabımı yazdım; herkes kendine çok iyi baksın, diyorum. Annem sağ ve sağlıklı İzmir'de yaşıyor, babam vefat etti, bir ablam var...
Bir de şu şekilde cevap geldiğini varsayın;
Merhaba, ben Gökçe. Kişisel gelişim üzerine kendi eğitim metodumu yazdım ve yakın zamanda eğitimlerini gerçekleştireceğim. Voleybol oynamayı çok severim. Dostlarımla zaman geçirmeyi özellikle evimde ağırlamayı keyifle yaparım. Hayatın ve akışın farkındayım, akışa güveniyorum ve faydalı olabildiğim yerlerinde durup dinleniyorum.
Özgeçmişiniz dışında bir siz var içerde.
Ben beni her gün arıyorum ve "bugün ne istersin canım?" diye soruyorum. Bunu sormak ve cevaba göre kendimi lazımsa motive etmek, değilse gurur duymak elimde.
Duygularımız ve mantığımız; ID ve süper ego dengeyi arar. Içimizde olan boşluk hissi ve arayış yarattığımız kimi zaman eksik hissettirir, kimi zaman fazla... Her zaman dengede kalın, eksik değil fazla değil, dengede ve merkezinde.
Zira arayış, anlamlar yerini bulduğunda ne aradığını bildiğin ve yolunu çizdiğin bir hal alıyor. Kendinizi bilgiyle besleyin, neyi aradığınızı hatırlayacaksınız.
gke.
Yorumlar
Yorum Gönder